Theater in Europa: acteur én regisseur Sarkozy

Sarkozy in gesprek met Roemeens President Traian Basescu tijdens EU-overleg op 16 september 2010

Een verbazingwekkend staaltje theater afgelopen week in Brussel. De Franse president Sarkozy, die voor de ogen van de camera’s verbouwereerd staat te doen over de woordkeuze van de Luxemburgse EU-Commissaris Reding, toen deze de gedwongen Roma-uitzettingen in Frankrijk had vergeleken met verrichte onmenselijkheden tijdens WO II, en vervolgens op hoge poten achter gesloten deuren de EU-Commissie hierop heeft aangevallen, wat dan weer via handige lekken naar buiten komt. Dat mevrouw Reding zich nog geen etmaal na haar uitspraken onder druk van de Commissie publiekelijk had verontschuldigd kon Sarkozy niet temperen, al was ’t maar omdat de ontstane polemiek de aandacht van de Roma in Frankrijk afleidde en Sarkozy zich in de slachtofferrol kon wentelen.

’t Feit dat de EU-leiders zich vervolgens unaniem achter Sarkozy plaatsen belooft alvast niet veel goeds voor de mensenrechten in Europa, in acht nemende dat de meesten onder hen ook de hete adem van oprukkende anti-immigratiebewegingen voelen.

Op de Nederlandse TV hoor je vervolgens bijna unaniem stellen dat men met vergelijkingen met WO II elke discussie bij voorbaat verliest.

Het vergelijken van de Roma-deportaties in Frankrijk met toestanden in WO II door Reding staat echter als een huis! Tegenstanders verwijzen ernaar dat de Roma’s niet in gesloten treinen naar deportatiekampen op transport worden gezet, maar met geld toe op de bus naar Roemenië worden gezet, maar daar gaat ’t niet om! Het gaat om ’t principe dat voor ’t eerst sinds WO II er op grootschalige en systematische wijze mensen door een Europese overheid op grond van hun afkomst worden opgepakt en uit een land worden verwijderd, getuige de uitgelekte memo die onder de Franse politie is verspreid.

De slappe knieën-opstelling van de Europese regeringsleiders belooft dan ook niet veel goeds voor de positie van kwetsbare minderheden in Europa. Ook demissionair Minister van Buitenlandse Zaken Verhagen, die er prat op gaat dat de mensenrechten een speerpunt in z’n beleid vormen en normaliter haantje de voorste is om misstanden bij zijn buitenlandse collega’s aan te klagen (behalve wanneer de actor Israël betreft), heeft de afgelopen dagen geschitterd in afwezigheid. 

Ondertussen gaan de grootschalige deportaties van EU-burgers in Frankrijk ongehinderd verder. De teller nadert inmiddels de tweeduizend van wat Parijs beschrijft als ‘criminele illegalen die overlast veroorzaken’. 

En de EU? Die baalt dat ‘mensenrechten’ blijkbaar aan twee kanten snijden.