Sollen met Somalische asielzoekers in Ter Apel

Het moet een onwerkelijk gezicht zijn geweest voor toevallige voorbijgangers, de afgelopen dinsdagavond in Ter Apel. Op het plein, op geruime afstand van het met hekken afgesloten asielcentrum, verhuld in de dichte soep van waterkoude mist die reeds dagenlang grote delen van het land in haar greep houdt, doemen een tiental schimmen op, gehuld in een samenraapsel van afgedragen bontgekleurde jassen, mutsen en rafelige sjaals. Eenmaal dichterbij gekomen, blijkt het om een groep Somalische mannen en één vrouw te gaan. Het plein en de aangrenzende straat mag dan verlaten zijn, de in de ijskoude nevel gehulde donkere gestaltes staan zo dicht op elkaar gepakt waardoor het geheel nog surrealistischer wordt. Temidden van de geïmproviseerde kring bevindt zich een Somalische man, tussen de dertig en veertig jaar, in een rolstoel; De mensen rondom hem gebruiken hun lichamen in een ijdele poging hem van de ijskoude nevel te beschermen. Inmiddels is Marianne Bathoorn ingelicht, die in de gemeente bekend staat om haar inzet voor asielzoekers die door het asielcentrum Ter Apel op straat zijn geklinkerd. Marianne’s middelen zijn echter beperkt, en ze kan onmogelijk op deze korte termijn onderdak verschaffen aan zo’n grote groep. Er wordt druk getelefoneerd door Marianne, en in afwachting van een oplossing wordt besloten een klein vuurtje aan te maken op het plein, om de reeds verkleumde groep te beschermen tegen de gevaren van onderkoeling. Al snel doemen een tweetal mannen op, die zich bekend maken als veiligheidsbeambten van het centrum. Ondanks het feit dat het vuurtje zich op hemelsbrede afstand van het asielcentrum bevindt en er geen zuchtje wind te bemerken valt, is het oordeel van de twee mannen onverbiddelijk: Het vuur moet uit, wegens ‘veiligheidsredenen’. Dat het op straat klinkeren van asielzoekers door de overheid niet wettelijk is toegestaan, ‘daar gaan zij niet over’. ‘Bel morgen de IND maar’, klinkt het. (Filmpje: zie Nov 22, 2011 2:52pm | Facebook).

Eén van de telefoontjes van Marianne heeft resultaat geboekt, wanneer René Kriek, raadslid voor de GroenLinks-fractie, zijn opwachting aan het plein maakt. Besloten wordt de hele groep mee te nemen naar het gemeentehuis van Sellingen, verantwoordelijk voor de deelgemeente Ter Apel, als ‘bewijs’ van het gegeven dat het Centraal Opvang Asielzoekers (COA) te Ter Apel, in tegenspraak tot eerdere afspraken, mensen op straat heeft gezet. Het COA ontkent echter glashard deze groep op straat te hebben geklinkerd; Het zou een groep uitgeprocedeerden betreffen die op eigen kracht naar Ter Apel waren gereisd om aldaar een tweede asielverzoek in te dienen. Dat iedereen uit de groep een NS-dagkaartje mét COA-datumstempel, dat standaard aan asielzoekers wordt verstrekt wanneer opvang in een centrum beëindigd wordt, op zak heeft wordt gemakshalve genegeerd door wethouder Herman Kuipers van de Gemeente Vlagtwedde die zich achter de verklaring van het COA schaart. Ondanks dit schaamteloze semantische steekspel wordt die nacht, na een noodvergadering op het gemeentehuis van Sellingen met het COA, besloten de groep alsnog onderdak te verlenen op het asielcentrum Ter Apel.

De volgende avond reist Marianne Bathoorn echter opnieuw met een noodgang richting het Centrum Ter Apel, na een bericht te hebben ontvangen dat het COA een nieuwe poging zou ondernemen om de groep op straat te zetten. De klinker-actie vindt uiteindelijk niet plaats, nadat een vertegenwoordiger van het Dagblad van het Noorden, die eerder op de dag een artikel aan de gebeurtenissen van de voorbije nacht had besteed, zijn opwachting maakt.

Op vrijdag stonden de groep Somalische mannen echter opnieuw te bivakeren op het pleintje voor het asielcentrum Ter Apel. Inmiddels was Tweedekamerlid en kandidaat-voorzitter voor de PvdA, Hans Spekman, op de hoogte gebracht van de gebeurtenissen, en vanuit Den Haag richting Ter Apel getrokken om verhaal te halen. Daarop werd de groep opnieuw het centrum binnengehaald, in afwachting van de uitkomsten van het gesprek tussen Spekman en het centrum Ter Apel. Kort na het vertrek van Spekman, stonden de mannen opnieuw wezenloos rond zich heen kijkend op het plein.

Daarop verscheen echter opnieuw het GroenLinks-raadslid René Kriek, die wederom met het COA om tafel ging zitten om te voorkomen dat deze groep Somaliërs het weekend op het plein voor het centrum zouden moeten doorbrengen. Onder druk van het raadslid, en in alle waarschijnlijkheid ook van de groeiende ruchtbaarheid die deze zaak kreeg, besloot het COA wederom de poorten van Ter Apel voor deze groep te openen en hen onderdak te verlenen. Althans, tot maandag, wanneer opnieuw een gesprek zal plaatsvinden. In afwachting van de uitkomst van dit gesprek, heeft Marianne een actie op touw gezet om de nodige tenten en dekens te verzamelen, daar het zeer waarschijnlijk is, getuige de handelswijze van het COA de afgelopen week, dat de groep aanstaande maandag opnieuw uit de opvang gegooid zal worden.

De lotgevallen, zoals hierboven beschreven, van deze Somalische mannen staan echter niet op zichzelf. Asielzoekers uit Somalië vormen sinds enkele jaren de grootste groep van mensen die asiel in Nederland aanvragen. Ondanks het feit dat hun thuisland Somalië sinds vele jaren in westerse hoofden gelijkgesteld is aan het begrip anarchie en sinds 1991 het toneel vormt van een nietsontziende strijd tussen en onder verschillende clans, islamitische groeperingen en bandieten, besloot het kabinet Balkenende IV, met PvdA-Staatssecretaris Albayrak voor Vreemdelingenzaken, om het categoriale beschermingsbeleid voor bepaalde groepen Somali’s af te schaffen. Als direct gevolg hiervan is de bewijslast bij de Somalische asielzoeker komen te liggen, en wordt deze onder meer geconfronteerd met onmogelijke eisen van de zijde van de IND om diens identiteit middels officiële documenten te bewijzen. Dat Somalië sinds 1991 geen centrale regering of vertegenwoordiging in het buitenland heeft, waar dergelijke documenten kunnen worden bekomen, wordt gemakshalve genegeerd door de Nederlandse overheid. Wanneer een asielzoeker diens identiteit niet kan staven, dan wordt deze standaard onderworpen aan een taalanalyse, waarbij men op basis van de spraak van betrokkene diens herkomst kan herleiden. Althans, dat is wat de IND beweert. Taalkundigen en academici wereldwijd hebben reeds herhaaldelijk deze taalanalyses als onwetenschappelijk  ‘nattevingerwerk’ bestempeld.

Gevolg: In het gros van de gevallen krijgt de asielzoeker uit Somalië geen verblijfsvergunning, maar kan deze ook niet teruggestuurd worden naar het land van herkomst. Conform de Vreemdelingenwet 2000 dienen asielzoekers, die niet terug naar het land van herkomst kunnen, een verblijfsvergunning te worden verstrekt. Onder Verdonk, Albayrak en Leers worden deze mensen echter op straat geklinkerd, met een NS-dagkaart en de boodschap binnen 48h het land te verlaten.

Indien u op weg naar uw werk of op jacht naar cadeautjes voor de komende feestdagen een Somalische man, vrouw, kinderen, of ja, een man in een rolstoel, op het station of op straat, al dan niet somber of schichtig om zich heen ziet kijken, niet wetende waarheen… besef dan dat dit mensen zijn, geslachtofferd door ruggegraatloze politici, die vanuit een kortzichtig electoraal belang hun eigen principes overboord hebben gezet om koste wat het kost die verdomde ‘asielinstroomcijfers’ te doen dalen.

 

UPDATE (3 December 2011):

De groep Somalische asielzoekers is afgelopen dinsdagavond gearresteerd, nadat deze onder valse voorwendselen door de IND het centrum was ingeloodst. De groep was -samen met Marianne Bathoorn en SP-lid Jan Teske (Emmen)- door de IND uitgenodigd om deel te nemen aan een gesprek tussen alle partijen, en was beloofd dat hen niets zou overkomen. In het centrum werden de asielzoekers echter door reeds aanwezige politieagenten overmeesterd. Marianne Bathoorn en Jan Teske werden daarop naar de uitgang van het centrum begeleid. De tentjes, die de afgelopen dagen door verschillende betrokken burgers waren gedoneerd en waarin de groep asielzoekers zich op het pleintje voor de ergste kou en wind konden verschansen,  werden naar verluidt door IND-medewerkers verwijderd. Pas twee dagen later is bekend geworden dat de groep asielzoekers diezelfde nacht naar het Uitzetcentrum Zestienhoven is overgebracht, waar zij van elkaar zijn gescheiden en in aparte cellen zijn ondergebracht. Vooralsnog heeft geen enkele advocaat toegang gekregen tot de groep en blijven deze mensen van overheidswege afgeschermd van de buitenwereld en eventuele contacten met de media.

Op zondag 4 december zal Marianne Bathoorn uitgebreid aan het woord komen over de recente gebeurtenissen bij Ter Apel in het SBS-programma ´Hart van Nederland´. Vooralsnog hebben actualiteitenprogramma´s als Eenvandaag en Nieuwsuur verzaakt aandacht te besteden aan het structurele klinkerbeleid van Somali´s door de Nederlandse overheid. Gevolg: business as usual! Diezelfde dinsdag werd een Somalische moeder met twee kinderen (5 en 11 jaar) uit het asielcentrum Ter Apel op straat gegooid. Dankzij de inzet van Marianne Bathoorn kon gelukkig -zij het tijdelijke- opvang geregeld worden.

Inmiddels is de bereidheid onder de vele door de overheid op straat geklinkerde Somali´s te lande groot om actie te voeren op het plein voor Ter Apel, opdat er aandacht gegenereerd zou worden voor de structurele misstanden in het asiel- en opvangbeleid van Somalische asielzoekers en in de hoop dat er een structurele oplossing zal komen. Deze mensen hebben niets meer te verliezen. Men krijgt geen verblijfsvergunning, en als zodanig geen opvang, ondanks het alom bekende gegeven dat terugkeer niet totstand kan worden gebracht door de overheid. Onder het huidige beleid rest hen slechts een rechteloos bestaan op de Nederlandse straat.

Wordt derhalve zonder twijfel vervolgd!